مَنْ - لِمَن 

---

---

 

مَنْ :

 

به معنی (چه کسی  و یا چه کسانی) در اول جمله می آید و برای پرسش، جهت شناسایی اشخاص از آن استفاده می کنیم و برای پاسخ به آن از

شغل اشخاص یا نام اشخاص استفاده می کنیم مانند: 

 

سوال برای مذکر : 

 

مَنْ هُوَ ؟ او کیست ؟

 

پاسخ :

 

هُوَ معلمٌ : او معلم است

 

یا

 

هُوَ علیٌ : او علی است.

 

سوال برای مونث :

 

مَن هیَ ؟ او کیست ؟

 

هی معلمةٌ : او معلم است.

 

یا

 

هی فاطمَةٌ : او فاطمه است.

 

 

 مَا - ماذا 

---

---

 

به معنای (چیست ، چه چیز؟) در ابتدای جمله می آید برای سوال کردن در مورد چیزها و اشیاء به کار می رود

 

مَاهَذا ؟ این چیست ؟

 

هذابیتٌ . این خانه است.

 

گاهی (ما) به شکل (ماذا) یا (ما هُوَ) برای مذکر و (ما هِیَ) برای مؤنث به کار میرود.

 

ماذا فی الصّورة:

 

در عکس چیست؟

 

ما هُوَ الموضوع :

 

موضوع چیست . (برای پرش از مذکر)

 

ما هیَ الحقیقَة :

 

حقیقت چیست . (برای پرسش از مؤنث)

 

هو و هیَ در مثال های زیرترجمه نمی شوند و آوردن آنها اختیاری است.

 

ما هو السّوالُ ؟

 فعل ماضی 

 کاربرد حرف (ما) در عربی 

---

---

 

حرف ما در زبان عربی در معانی و کاربرد های گوناگونی به کار می رود که ما در این درس با دو کاربرد آن آشنا می شویم 

 

 1) منفی کردن : 

 

ما + فعل ماضی

 

هر گاه حرف ما ، قبل از یک فعل ماضی قرار گیرد آن را منفی می کند ، یعنی ماضی منفی می شود. مانند:

ذَهَبَ : رفت	ما ذَهَبَ : نرفت
کَتَبَ : نوشت	ما کَتَبَ : ننوشت

---

 ساخت فعل نهی 

---

---

 

فعل نهی : 

 

فعلی است که انجام ندادن کاری را فرمان میدهد

 

(درست برعکس فعل امر است که بر انجام دادن یک کار فرمان میدهد.)

 

مثلا :

 

نخور-نرو-نپوش در فارسی.

 

- فعل نهی از مضارع مخاطب ساخته میشود.

 

برای ساخت آن حرف (لا) قبل فعل می آید وآخر فعل مجزوم میشود. ( یعنی ضمه آخر فعل تبدیل به ساکن میشود واگر آخرفعل نون داشت، نونِ آن

حذف می شودبه جز جمع مونث.)

 

نکته : چون فعل ماضی مربوط به زمان گذشته است وکاری را بیان میکند که انجام آن به اتمام رسیده است، نمیتوان از آن نهی یا امر ساخت.

 

به نحوه ى ساخت دقت کنید:

 قیمَةُ الْعِلْمِ 

---

---

 

 معنی صفحه 11 

 

1- العاِلمُ بلا عَمَلٍ کَالشَّجِر بلا ثَمٍر.

 

عالمِ بی عمل مانندِ درختِ بی ثمر است.

 

2- حُسنُ السُّؤالِ نصفُ العلمِ.

 

خوبیِ سؤال نصف علم است.

 

خوب پرسیدن، نیمی از دانش است.

 

3- مُجالَسَهُ العُلَماِء عِبادَهٌ.

 

 همنشینی با علما عبادت است.

 

4- طَلَبُ العلمِ فَریضَهٌ. 

 

طلبِ علم واجب است.

 

جستنِ دانش واجب است.

 

5- آفَهُ العلمِ النِّسیانُ.

 

آفتِ علم فراموشی است.

 

آفتِ دانش، فراموش کردن است.

 

 نورُ الْکَلامِ 

---

---

 

 معنی صفحه 17 

 

1- نعمَتانِ مَجهولَتانِ الصِّحَّهُ وَ الأمانُ. دو نعمت مجهول اند:

 

سلامتی و امنیّت.تندرستی و امنیّت دو نعمت ناشناخته اند.

 

2- رِضَا اللِه فی رِضَا الواِلدَینِ. 

 

خشنودی خدا در خشنودی پدر و مادر است.

 

رضایت خدا در رضایت والدین است.

 

3- أَدَبُ المَرء خَیرٌ مِن ذَهِبِه. 

 

ادب انسان بهتر از طلای اوست .

 

ادب آدمی بهتر از دارایی اوست.

 

4- الدَّهرُ یَومانِ ؛ یَومٌ لَکَ وَ یَومٌ عَلَیکَ. 

 

روزگار دو روز است. روزی به سوِد تو و روزی به زیانِ تو. 

 

 کَنْزُ الْکُنوزِ 

---

---

 

 معنی صفحه 22 

 

1- تَفَکُّرُ ساعٍه، خَیْرٌ مِنْ عِبادَه سَبْعینَ سَنَهً.

 

یک ساعت فکر کردن؛از70سال عبادت بهتر است.

 

2- عَداوَهُ الْعاِقلِ، خَیْرٌ مِنْ صَداقَه الْجاهِلِ. 

 

دشمنی (انسان)خردمند از دوستی(انسان) نادان بهتر است.

 

3- الْعلْمُ فی الصِّغَر، کَالنَّقْشِ فی الْحَجِر. 

 

دانش در کودکی، مانند نقش بر روی سنگ است.

 

4- خَیرُ الْامورِ، أَوْسَطُها 

 

بهترین کارها،میانه ترین شان است(میانه ترین ان ها است).

 

5- الْجَهْلُ، مَوْتُ الْحْیاِء.

 

 نادانی، مرگ زندگان است.(زنده ها است)

 

 جَواهِرُ الْکَلامِ 

---

---

 

 معنی صفحه 31 

 

1- هَل جَزاءُ الحسانِ إلّا الحسانُ

 

آیا پاداش خوبی کردن غیر از خوبی است؟!

 

٢- المؤمِنُ قَلیلُ الکَلامِ کَثیرُ العَمَلِ.

 

 مؤمن، کم سخن و پرکار است.

 

٣- سُکوتُ اللِّسانِ سَلامهُ الإنسانِ. 

 

خاموشی زبان، تندرستی انسان است.

 

سکوت زبان، سلامتی انسان است.

 

۴- رُبَّ کَلامٍ جَوابُهُ السُّکوتُ.

 

چه بسا حرفی که جوابش سکوت است.

 

۵- الوَقتُ مِنَ الذَّهَبِ،

 

 وقت از طلاست.