کاربرد حرف (ما) در عربی
حرف ما در زبان عربی در معانی و کاربرد های گوناگونی به کار می رود که ما در این درس با دو کاربرد آن آشنا می شویم
1) منفی کردن :
ما + فعل ماضی
هر گاه حرف ما ، قبل از یک فعل ماضی قرار گیرد آن را منفی می کند ، یعنی ماضی منفی می شود. مانند:
ذَهَبَ : رفت | ما ذَهَبَ : نرفت |
کَتَبَ : نوشت | ما کَتَبَ : ننوشت |
فعل مضارع دوم شخص جمع
صیغه | ضمیر | فعل مضارع | ترجمه |
مثنی مذکر مخاطب مثنی مونث مخاطب جمع مذکر مخاطب جمع مونث مخاطب |
أنْتُما أنْتُما أنْتُم أنْتُنَّ |
تَذْهَبانِ تَذْهَبانِ تَذْهَبونَ تَذْهَبنَ |
شما میروید شما میروید شما میروید شما میروید |
نکته : چهار فعل عربی در فارسی به صورت یک فعل معنا شده است .
زیرا درفارسی مثنی و مونث و مذکر وجود ندارد
فعل مضارع سوم شخص جمع
صیغه | ضمیر | فعل | ترجمه |
مثنای مذکر غایب مثنای مونث غایب جمع مذکر غایب جمع مونث غایب |
هُما هُما هُمْ هُنَّ |
یَذْهَبانِ تَذْهبانِ یَذْهَبونَ یَذْهَبنَ |
آنها میروند آنها میروند آنها میروند آنها میروند |
نکته : چهار فعل عربی در فارسی به صورت یک فعل معنا شده است . زیرا درفارسی مثنی و مونث و مذکر وجود ندارد
کلمه پرسشی (کَیَف؟)
کلمه پرسشی «کَیَف» برای سوال از چگونگی و حالت یک شخص یا چیز به کار می رود
کَیفَ حالُکَ حالت چه طور است |
اَنا بِخَیر من خوبم |
بیان اعداد
عددهای اصلی
عددهایی که تعداد را نشان می دهند . مانند: 5-4-3-2-1
عدد | عربی | فارسی |
1 | وَاحِد | یک |
2 | اِثْنَان | دو |
3 | ثَلَاثَة | سه |
4 | أَرْبَعَة | چهار |
5 | خَمْسَة | پنج |
6 | سِتَّة | شش |
7 | سَبْعَة | هفت |
8 | ثَمَانِیَة | هشت |
9 | تِسْعَة | نه |
10 | عَشَرَة | ده |
11 | أَحَدَ عَشَرَ | یازده |
12 | اِثْنَا عَشَرَ | دوازده |
عددهای ترتیبی
عددهایی که رتبه و مقام را نشان می دهند . مانند: اول – دوم – سوم و ...
عربی (مذکر) | عربی (مونث) | فارسی |
الأوّل | الأولی | اول |
الثّانِی | الثّانِیة | دوم |
الثّالِث | الثّالِثة | سوم |
الرّابِع | الرّابِعة | چهارم |
الخامِس | الخامِسة | پنجم |
السّادِس | السّادِسة | ششم |
السّابِع | السّابِعة | هفتم |
الثّامِن | الثّامِنة | هشتم |
التّاسِع | التّاسِعة | نهم |
العاشِر | العاشِرة | دهم |
الحادی عَشَرَ | الحادی عَشَرَة | یازدهم |
الثّانی عَشَرَ | الثّانی عَشَرَة | دوازدهم |
14 صیغه افعال ماضی: مثال ها از ریشه فعل (فـ.ت.ح) |
صیغه |
ضمیر |
فعل |
مفرد مذکر غایب | هُوَ | فَتَحَ |
مثنای مذکر غایب | هُما | فَتَحَا |
جمع مذکر غایب | هُمْ | فَتَحَوا |
مفرد مونث غایب | هِیَ | فَتَحَتْ |
مثنی مونث غایب | هُما | فَتَحَتا |
جمع مونث غایب | هُنَّ | فَتَحْنَ |
مفرد مذکر مخاطب | أنْتَ | فَتَحْتَ |
مثنی مذکر مخاطب | أنْتُما | فَتَحْتُما |
جمع مذکر مخاطب | أنْتُم | فَتَحْتُم |
مفرد مونث مخاطب | أنْتِ | فَتَحْتِ |
مثنای مونث مخاطب | أنْتُما | فَتَحْتُما |
جمع مونث مخاطب | أنْتُنَّ | فَتَحْتُنَّ |
متکلم وحده | أنَا | فَتَحْتُ |
متکلم مع الغیر | نَحْنُ | فَتَحْنا |
14 صیغه افعال ماضی: مثال ها از ریشه فعل (فـ.ت.ح) |
صیغه |
ضمیر |
فعل |
مفرد مذکر غایب | هُوَ | یَذْهَبُ |
مثنای مذکر غایب | هُما | یَذْهَبانِ |
جمع مذکر غایب | هُمْ | یَذْهَبونَ |
مفرد مونث غایب | هِیَ | تَذْهبُ |
مثنی مونث غایب | هُما | تَذْهبانِ |
جمع مونث غایب | هُنَّ | یَذْهَبنَ |
مفرد مذکر مخاطب | أنْتَ | تذْهَبُ |
مثنی مذکر مخاطب | أنْتُما | تَذْهَبانِ |
جمع مذکر مخاطب | أنْتُم | تَذْهَبونَ |
مفرد مونث مخاطب | أنْتِ | تَذْهَبینَ |
مثنای مونث مخاطب | أنْتُما | تَذْهَبانِ |
جمع مونث مخاطب | أنْتُنَّ | تَذْهَبنَ |
متکلم وحده | أنَا | اَذْهَبُ |
متکلم مع الغیر | نَحْنُ | نَذْهَبُ |
درس اول
دانش آموزان عزیز
قواعد درس اول سال نهم
مروری بر کلاس هفتم و هشتم میباشد
که شما میتوانید با مراجعه به
جزوات سال سال هفتم و هشتم
این قواعد را جهت یادآوری مطالعه کنید
درس دوم
بسیاری از کلمه ها در عربی سه حرف اصلی دارند که (حروف اصلی) یا (ریشه ) کلمه نام دارند .
مانند:
کلمات هم خانواده | حروف اصلی |
عالِم – معلوم – علوم – معلم -علیم | ع – ل - م |
مسجد – سجده – سجود – ساجد | س – ج - د |
شناخت حروف اصلی به املای ما کمک می کند.
با نگاه به هم خانواده های یک کلمه بعنوان مثال مسجد – سجده – سجود – ساجد میتوان به حروف اصلی آن پی برد ؟
اگر با دقت به این کلمه ها نگاه کنیم درمی یابیم که سه حرف س - ج - د به ترتیب در آن ها مشترک است
حروفی که همراه حروف اصلی می آیند ؛ (حروف زائد) نامیده می شوند که معنای جدیدی به کلمات می دهند
حروف اصلی کلامت به ترتیب با حروف (ف - ع - ل) سنجیده می شوند .
ساخت فعل نهی
فعل امر:
فعلی است که بر دستور وفرمان به انجام یک کار دلالت می کند.
براى ساخت فعل امر می بایست از صیغه ی مضارع مخاطب استفاده نماییم.
مراحل:
1)حرف مضارعه (ت) حذف مى شود.
2) آخر فعل مجزوم مى شود یعنی اگر آخر فعل ضمه داشت، ضمه تبدیل به ساکن میشود و اگر آخر فعل نون داشت،نونِ آخر حذف میشود ،البته
بجز نون ِجمع مؤنث که باقی میماند وحذف نمیشود.
3)حالا اگر بعد از حذف (ت) ، اولِ فعل ساکن باشد،یک همزه به اول آن اضافه میکنیم.که حرکت همزه کسره میباشد مگر اینکه حرکت عین الفعل
(ضمه) باشد که در این صورت حرکت همزه نیز ضمه خواهد بود.
مثال:
تَکتُبینَ فعل امرش میشود: اُکْتُبی
تَذْهَبُ میشود: إذْهَبْ
تَذْهَبْنَ می شود: إذْهَبْنَ
در جدول زیر شیوه ساخت فعل امر از صیغه مضارع مخاطب آمده است: