مَنْ - لِمَن 

---

---

 

مَنْ :

 

به معنی (چه کسی  و یا چه کسانی) در اول جمله می آید و برای پرسش، جهت شناسایی اشخاص از آن استفاده می کنیم و برای پاسخ به آن از

شغل اشخاص یا نام اشخاص استفاده می کنیم مانند: 

 

سوال برای مذکر : 

 

مَنْ هُوَ ؟ او کیست ؟

 

پاسخ :

 

هُوَ معلمٌ : او معلم است

 

یا

 

هُوَ علیٌ : او علی است.

 

سوال برای مونث :

 

مَن هیَ ؟ او کیست ؟

 

هی معلمةٌ : او معلم است.

 

یا

 

هی فاطمَةٌ : او فاطمه است.

 

 

 مَا - ماذا 

---

---

 

به معنای (چیست ، چه چیز؟) در ابتدای جمله می آید برای سوال کردن در مورد چیزها و اشیاء به کار می رود

 

مَاهَذا ؟ این چیست ؟

 

هذابیتٌ . این خانه است.

 

گاهی (ما) به شکل (ماذا) یا (ما هُوَ) برای مذکر و (ما هِیَ) برای مؤنث به کار میرود.

 

ماذا فی الصّورة:

 

در عکس چیست؟

 

ما هُوَ الموضوع :

 

موضوع چیست . (برای پرش از مذکر)

 

ما هیَ الحقیقَة :

 

حقیقت چیست . (برای پرسش از مؤنث)

 

هو و هیَ در مثال های زیرترجمه نمی شوند و آوردن آنها اختیاری است.

 

ما هو السّوالُ ؟

 کم 

 

به معنای (چند، چقدر) در ابتدای جمله می آید و برای شمارش و سؤال از تعداد اشخاص و اشیاء به کار میرود. و در پاسخ به آن از اعداد استفاده

میکَنیم

 

کم طِفالًا جنبَ الباب؟ : چند تا کودک کنار در است؟

 

ثالثة : سه تا

 

برای پاسخ به سؤال (کم) باید حداقل اعداد یک تا دوازده را بدانیم:

1	واحد
2	اِثنان
3	ثالثة
4	أربَعَة
5	خَمسة
6	سِتَّة
7	سَبعَة
8	ثَمانیة
9	تِسعة
10	عَشَرَة
11	أحَدَ عَشَرَ
12	اِثنا عَشَرَ

 کَیفَ 

---

---

 

کَیفَ: (چطور)

 

در ابتدای جمله می آید و برای پرسش از حالت و چگونگی انجام یک کار به کار می رود.

 

سوال :

 

کَیفَ حالُکَ 

 

پاسخ :

 

أنا بِِخَیرٍ.

 

سوال :

 

کیفَ وَصلتِ؟

 

پاسخ :

 

وَصلتُ بسرعَةٍ.

 

 فعل ماضی 

 فعل ماضی 

---

---

 فعل سوم شخص مفرد (غائب) 

 

فعلی که در باره ی آنها صحبت می کنیم و در واقع آنها حاضر یا شنونده نیستند و نکته قابل توجه این است که مفرد مذکر این فعل علامت مخصوص

ندارد و آخر فعل حرکت (ــَ) می گیرد.ولی علامت مفرد مؤنث آن (ت) ساکن می باشد که به آخر ریشه ی فعل اضافه میشود

 

هُوَ  فَعَلَ. :

 

(او انجام داد مذکر)

 

هیَ فَعَلَت :

 

(او انجام داد مؤنث)

 

 فعل ماضی 

---

---

 

 اوّل شخص جمع 

 

این فعلی است که گویندگان(دو یا چند گوینده)با آن انجام دادن کاری را بهخودشان نسبت می دهند. مانند:

 

ما رفتــیم = نَحْنُ ذَهَبْنـــــا               

 

این حالت از فعل در عربی نامش « متکلم مَعَ الْغَیر » است.

 

«متکلم=گوینده» ، «مَعَ =با» ، «الغَیر =دیگری»:

 

گوینده بیش از یکی است(دو یا چند گوینده)

 

این حالت از فعل برای (مثنی و جمع ) و (مذکر و مونث) یکسان بکار می رود.

 

میدانید که هر فعل در فارسی و عربی دارای شناسه ای است که این شناسه نوع حالتِ فعل؛ مثلاً : (اوّل شخص و یا دوّم شخص ویا...) بودن را به

ما نشان می دهد.

 

شناسه اوّل شخص جمع درفعل فارسی (یم) است ودرفعل عربی (نا) است که به آخر ریشه فعل {سه حرف اصلی} آن اضافه می شود.

 

 فعل ماضی 

---

---

 

 فعل دوم شخص جمع (مخاطب) 

 

فعلی است که در این فعل ها افرادی مورد خطاب بوده و ما با آنها صحبت می کنیم و در واقع این افراد شنونده هستند ،

 

که شامل چهار فعل است :

 

- دو فعل برای جمع که از لحاظ جنس (مذکر و مؤنث) باهم متفاوت هستند و علامت مخصوص فعل برای جمع مذکر (تُم) و برای جمع مؤنث (تُنَّ)

میباشد

 

- دو فعل برای مثنی که از لحاظ جنس (مذکر و مؤنث) باهم یکسان هستند و علامت مثنای مذکر و مونث (تُما) است که به آخر ریشه ی فعل اضافه

می شود.