درس اول
تقسیم اسم براساس جنسیت
در زبان عربی اسم بر اساس جنسیت به دو دسته اسم مذکر و مونث تقسیم میشود
1ـ اسم مذکر :
اسم مذکّر اسمی است که بر انسان یا حیوان (نر) یا اشیاء دلالت کند و علامت خاصی ندارد.
مثال :
طالِب : دانش آموز پسر
بَقر : گاو نر
بَیت : خانه
2ـ اسم مؤنث :
اسم مؤنّث اسمی است که بر انسان یا حیوان مادّه یا اشیاء دلالت می کند
مثال :
طالِبَة : دانش آموز دختر
بَقَرَة : گاو ماده
لَوحَة : تابلو
معمولا اسم هایی که آخر آنها (ة) ، (تاء گرد یا تاء تأنیث) به کار رفته باشد ، مؤنّث هستند.
این (ة ـة) در آخر اسم، مهمترین نشانه اسم مؤنث است .
البته گاهی اسم مؤنث علامت خاصی ندارد و از طریق معنا به مؤنث بودن آن پی می بریم.
مانند: مریم ، زینب
اسم مثنی
2- اسم مثنّی :
اسمی است که بر دو نفر یا دو چیز دلالت میکند. علامت اسم مثنّی (انِ - یْنِِ) است که به
آخر اسم مفرد اضافه می شود .
طالب + انِِ = طالبانِِ
طالب + یْنِِ = طالبیْنِ
که معنی هر دو میشود :
دودانش آموز ، دانش آموزان
مُعَلِّـمَة + انِِ = مُعَلِّـمَتانِِ
مُعَلِّـمَة + یْنِِ = مُعَلِّـمَتَیْنِِ
که معمی هر دو میشود :
دو معلم زن ، معلم های زن
اسم مثنی از لحاظ جنس به دو قسمت تقسیم می شوند:
1ـ مثنای مذکر
2 ـ مثنای مؤنث
برای تشخیص مذکر یا مؤنث بودن اسم مثنی ، علامت مثنی را از آخر اسم بر می داریم ، اگر آخر اسم (ت) داشته باشد مثنای مؤنث وگرنه مثنای
مذکر است. یا از طریق معنا متوجه می شویم.
نکته - توجه داشته باشیم اگر آخر اسم (ة ، ـة) باشد هنگام تبدیل به مثنی تاء گرد به تاء کشیده (ت) تبدیل می شود.
نکته - یادمان باشد، برخی اسم ها در آخرشان (انِِ) دارد که جزء اصل کلمه است، بنابراین اینگونه اسم ها مثنی نیستند.
اسم جمع
3- اسـم جمع :
اسمی است که بر بیشتر از دو نفر یا دو چیز دلالت کند و به سه شکل زیر آورده می شود:
1) جمع مذکّر سالم
2) جمع مؤنث سالم
3) جمع مُکسّر
- جمع سالم :
به دو نوع جمع اوّل ، سالم میگویند ، چون در این نوع جمع شکل مفرد کلمه تغییر نمی کند و فقط با اضافه کردن علامت جمع به آخر اسم مفرد ، به
جمع تبدیل می شود.
علامت جمع مذکّر سالم ( ونَ –ینَ ) است که به آخر اسم مفرد مذکّر اضافه می شود .
طالب + ونَ = طالبونَ
طالب + ینَ = طالبینَ
که معنی هر دو دانش آموزان میشود
علامت جمع مؤنّث سالم (ات) است که به آخر اسم مفرد مؤنّث اضافه می شود .
طالبة + ات = طالبات :
دانش آموزان
لاعبه+ ات = لاعِبات :
بازیکنان
در موقع اضافه شدن (ات) به آخر اسم مفرد مؤنّث (ة) از آخر اسم حذف می شود .
- جمع مکسّر (شکسته) :
برخی از اسم های مذکر و مؤنث به شیوه خاصی جمع بسته میشوند که در آن شکل مفرد کلمه تغییر می کند. این نوع جمع قانون خاصی ندارد و
باید آنها را حفظ کرد. البته گاهی اوقات بر وزن مفاعِل ، مفاعیل و فواعِل ، فواعیل نیز می آیند.
کلمات پرسشی
کلمات پرسشی :
کلمات اِستفهامی (پرسشی) کلماتی هستند که برای سؤال کردن به کار میرود این کلمه ها همیشه در اول جمله می آیند و عبارتندا از :
(هَل - أ - مَن - ما - أینَ - کَم - کَیفَ)
هَـلْ و أ (آیا)
به معنی (آیا) که در ابتدای جمله می آید و در جواب آن باید از (نَعَم) و (لا) استفاده کنیم.
مانند :
سوال :
هَـلْ هذا طالِبٌ ؟
آیا این دانش آموز است ؟
پاسخ :
نَعَم یا لا
مَنْ - لِمَن
مَنْ :
به معنی (چه کسی و یا چه کسانی) در اول جمله می آید و برای پرسش، جهت شناسایی اشخاص از آن استفاده می کنیم و برای پاسخ به آن از
شغل اشخاص یا نام اشخاص استفاده می کنیم مانند:
سوال برای مذکر :
مَنْ هُوَ ؟ او کیست ؟
پاسخ :
هُوَ معلمٌ : او معلم است
یا
هُوَ علیٌ : او علی است.
سوال برای مونث :
مَن هیَ ؟ او کیست ؟
هی معلمةٌ : او معلم است.
یا
هی فاطمَةٌ : او فاطمه است.
مَا - ماذا
به معنای (چیست ، چه چیز؟) در ابتدای جمله می آید برای سوال کردن در مورد چیزها و اشیاء به کار می رود
مَاهَذا ؟ این چیست ؟
هذابیتٌ . این خانه است.
گاهی (ما) به شکل (ماذا) یا (ما هُوَ) برای مذکر و (ما هِیَ) برای مؤنث به کار میرود.
ماذا فی الصّورة:
در عکس چیست؟
ما هُوَ الموضوع :
موضوع چیست . (برای پرش از مذکر)
ما هیَ الحقیقَة :
حقیقت چیست . (برای پرسش از مؤنث)
هو و هیَ در مثال های زیرترجمه نمی شوند و آوردن آنها اختیاری است.
ما هو السّوالُ ؟
أیْنَ
به معنای (کجا) در ابتدای جمله می آید . برای پرسش از مکان اشخاص و اشیاء و ... به کار میرود. برای پاسخ
به پرسشی که با (أینَ) آغاز شده است ، معمولا از کلمات زیر استفاده می کنیم
أمَام | جلو ، مقابل |
خَلْفَ ، وَراء | پشت، پشت سر |
تَحْتَ | زیر |
فَوْقَ | بالای |
عَلَی | بر ، روی |
عِنْدَ | نزد، پیش |
جَنْبَ | کنار |
فـِِـی | در ، داخل |
بَین | بین |
عَلَی الیمین | سمت راست |
عَلَی الیَسار | سمت چپ |
هُنا | اینجا |
هُناکَ | آنجا |
کم
به معنای (چند، چقدر) در ابتدای جمله می آید و برای شمارش و سؤال از تعداد اشخاص و اشیاء به کار میرود. و در پاسخ به آن از اعداد استفاده
میکَنیم
کم طِفالًا جنبَ الباب؟ : چند تا کودک کنار در است؟
ثالثة : سه تا
برای پاسخ به سؤال (کم) باید حداقل اعداد یک تا دوازده را بدانیم:
1 | واحد |
2 | اِثنان |
3 | ثالثة |
4 | أربَعَة |
5 | خَمسة |
6 | سِتَّة |
7 | سَبعَة |
8 | ثَمانیة |
9 | تِسعة |
10 | عَشَرَة |
11 | أحَدَ عَشَرَ |
12 | اِثنا عَشَرَ |
کَیفَ
کَیفَ: (چطور)
در ابتدای جمله می آید و برای پرسش از حالت و چگونگی انجام یک کار به کار می رود.
سوال :
کَیفَ حالُکَ
پاسخ :
أنا بِِخَیرٍ.
سوال :
کیفَ وَصلتِ؟
پاسخ :
وَصلتُ بسرعَةٍ.
فعل ماضی
فعل :
فعل کلمه ای است که بر انجام کار یا روی دادن حالتی در زمان معیّن توسط شخصی دلالت میکند. فعلها از نظر زمان به سه حالت تقسیم میشوند:
-1 ماضی (گذشته)
-2 مضارع (حال)
-3 مستقبل (آینده)
که در پایه هفتم از درس پنجم تا پایان درس نهم با فعل ماضی آشنا خواهید شد.
قابل ذکر است دانستن ساختار فعل به عنوان کلمه ای مهم ، اهمیّت فراوانی دارد و یادگیری های آینده شما به تسلّط شما در افعال عربی بستگی
دارد. بنابراین در فراگیری و تسلّط بر ساختار فعل های عربی دقّت و کوشش لازم را داشته باشید.
فعل ماضی:
فعلی است که بر زمان گذشته دلالت کند و انجام آن پایان پذیرفته باشد ، که در زبان عربی 14 حالت شخص متفاوت دارد که هر کدام از نظر جنس
(مذکر و مؤنث بودن) و تعداد (مفرد ، مثنی ، جمع) با هم متفاوت هستند.
نکات مهم برای یادگیری ساخت فعل ماضی
ساخت فعل ماضی :
ریشه ی فعل + علامت مخصوص فعل یا همان شناسه ی فعل