معنی شعر نیایش فارسی هفتم

 نیایش 

خداوندا، به حقّ نیک مردان *** که احوال بَدَم را نیک گردان

خدایا، تو را به حق انسان های نیک و درستکار قسَم می دهم که حال بد مرا خوب کنی.

مکن ما را از این درگاه، محروم *** چو گنجشکان، مران ما را ازین بوم

ما را از درگاه خودت محروم نکن و مانند گنجشک ها از این سرزمین دور نکن.

زبانی ده که اسرار تو گوید *** روانی ده که دیدار تو جوید

زبانم را طوری کن شایستگی این را داشته باشد که رازهای تو را بگوید و جانم را چنان کن که مشتاق و علاقه مند دیدار تو باشد.

دلم در آتش غفلت مسوزان *** به معنی شمع جانم برفروزان

کاری کن که دلم در غفلت و جهل نسوزد و تاریکی های دلم را به نور معنویات روشن کن ( یا شمع عشق را در دلم روشن کن).

کنون گردست گیری، جای آن هست *** که گر دستم نگیری، رفتم از دست

هم اکنون اگر مرا کمکم کنی، به راه می آیم اما اگر دستم را نگیری و در این غفلت رها کنی، من نابود می شوم.

مکن دورم ز نزدیکان درگاه *** به راه آور مرا، کافتادم از راه

من را از نزدیکان و دوستانت دور نکن. به راه راست هدایتم کن زیرا از راه درست منحرف شده ام.

تو را خوانم به هر رازی که خوانم *** تو را دانم به هر چیزی که دانم

در همه اسرار و رازهایم تو را صدا میزنم و در همه چیز تو را یاد می کنم.