الْمَواعِظُ الْعَدَدیَّةُ
معنی صفحه 53
1- النَّظَرُ فی ثَلاثَه أَشْیاءَ، عِبادَهٌ:
«النَّظَرُ فی الْمُصْحَفِ » وَ «النَّظَرُ فی وَجْه الْواِلدَینِ » وَ «النَّظَرُ فی الْبَحِر .»
نگاه کردن به سه چیز عبادت است:
نگاه به قرآن و نگاه به صورت پدر و مادر و نگاه به دریا
2- أَربَعَهٌ قَلیلُها کَثیرٌ:
( الْفَقْرُ وَ الْوَجَعُ وَ الْعَداوَهُ وَ النّارُ )
چهار چیز کمش زیاد است:
ناداری و درد و دشمنی و آتش
3- خَمْسَهُ أشیاءَ، حَسَنَهٌ فی النّاسِ: «الِْعلْمُ وَ الْعَدْلُ وَ السَّخاوَهُ وَ الصَّبْرُ وَ الْحَیاءُ.
پنج چیز در مردم نیکو(خوب)است:دانش و عدالت و بخشش و بردباری و پاکدامنی
اسوه نیکو
خود ارزیابی صفحه 117
1- رفتار پیامبر (ص) با امام حسن (ع) و امام حسین (ع) در دوران کودکی چگونه بود؟
پیامبر با فرزندان خود به مهر و عطوفت رفتار می‌کرد و می‌فرمود: «فرزندانِ ما پاره‌ی جگر ما هستند». گاه، وقتی به سجده می‌رفت، حسن (ع) و حسین (ع) بر گردن و پشتش می‌نشستند و او چندان در سجده می‌ماند تا آنان پایین بیایند و گاهی به آرامی آنان را پایین می‌آورد و از سجده بر می‌خاست و هر دو را در بر می‌گرفت و بر صورتشان بوسه می‌زد.
اَلْأَمانَةُ
أَرادَ مُسافِرٌ تَسلیمَ نُقودِهِ إلَی شَخصٍ أمینٍ
مسافری خواست پولش ( پول هایش ) را به شخص امانتداری بدهد.
فَذَهَبَ إِلَی قاضی بَلَدِهِ وَ قالَ لَهُ: إِنّی سَوفَ أُسافِرُ وَ أُریدُ تَسلیمَ نُقودی عِندَکَ أَمانَةً وَ سَوفَ أَستَلِمُها مِنْکَ بَعدَ رُجوعی.
پس نزد قاضی شهرش رفت وبه او گفت: «من مسافرت خواهم کرد و می خواهم پولم را نزد تو به امانت بگذارم و پس از برگشتنم از تو پس خواهم گرفت
