گام به گام فارسی نهم درس هشتم

کودکی از جملة آزادگان

رفت بُرون با دو سه همزادگان

کودکی اصیل و نهیب با دوستان هم سن و سال خود برای بازی کردن بیرون رفت.

پای چو در راه نهاد آن پسر

پویه همی کرد و درآمد به سر

وقتی به راه افتاد با شادی شروع به دویدن کرد و با سر به زمین خورد.

پایش از آن پویه درآمد زِ دست

مهِر دل و مُهرۀ پشتش شکست

از شدت بازی و دویدن از پا درآمد و اشتیاقش از بین رفت و مهرۀ کمرش هم آسب دید.

شد نفسِ آن دو سه همسال او

تنگ تر از حادثة حال او

حال و روز هم بازی های او به خاطر این اتفاق از حال او هم بدتر شد.

آن که ورا دوست ترین بود گفت

در بُن چاهیش بباید نهفت

کودکی که صمیمیترین دوست او بود، گفت: بهتر است او را در ته یک چاه پنهان کنیم.

تا نشود راز چو روز آشکار

تا نشویم از پدرش شرمسار

برای اینکه این راز ما پنهان بماند و نزد پدرش شرمسار نشویم.

عاقبت اندیش ترین کودکی

دشمن او بود از ایشان یکی

کودک عاقبت اندیش، دانا و آینده نگر که اتفاقاً در بین آنها، دشمن آن پسر زخمی بود.

گفت : همانا که در این همرهان

صورت این حال نماند نهان 

گفت که : از آنها که همه مرا دشمن او میدانند، مرا متهم به انهام این کار میکنند و نسبت به من بدگمان میشوند

زی پدرش رفت و خبردار کرد

تا پدرش چارۀ آن کار کرد

او به سوی پدرش رفت و او را از ماجرا باخبر کرد و پدر آن کودک برای ان اتفاق راه حلی پیدا کرد.

هر که در او جوهر دانایی است

بر همه چیزش توانایی است

هرکس که از هوشیاری و آگاهی بهرهای برده باشد، بر انهام هر کاری توانایی دارد.

دشمنِ دانا که غم جان بود

بهتر از آن دوست که نادان بود

دشمن دانایی که روح انسان را دچار غم و اندوه میکند، بسیار بهتر از دوستی است که نادان و جاهل باشد.