اسم جمع
3- اسـم جمع :
اسمی است که بر بیشتر از دو نفر یا دو چیز دلالت کند و به سه شکل زیر آورده می شود:
1) جمع مذکّر سالم
2) جمع مؤنث سالم
3) جمع مُکسّر
- جمع سالم :
به دو نوع جمع اوّل ، سالم میگویند ، چون در این نوع جمع شکل مفرد کلمه تغییر نمی کند و فقط با اضافه کردن علامت جمع به آخر اسم مفرد ، به
جمع تبدیل می شود.
علامت جمع مذکّر سالم ( ونَ –ینَ ) است که به آخر اسم مفرد مذکّر اضافه می شود .
طالب + ونَ = طالبونَ
طالب + ینَ = طالبینَ
که معنی هر دو دانش آموزان میشود
علامت جمع مؤنّث سالم (ات) است که به آخر اسم مفرد مؤنّث اضافه می شود .
طالبة + ات = طالبات :
دانش آموزان
لاعبه+ ات = لاعِبات :
بازیکنان
در موقع اضافه شدن (ات) به آخر اسم مفرد مؤنّث (ة) از آخر اسم حذف می شود .
- جمع مکسّر (شکسته) :
برخی از اسم های مذکر و مؤنث به شیوه خاصی جمع بسته میشوند که در آن شکل مفرد کلمه تغییر می کند. این نوع جمع قانون خاصی ندارد و
باید آنها را حفظ کرد. البته گاهی اوقات بر وزن مفاعِل ، مفاعیل و فواعِل ، فواعیل نیز می آیند.
کلمات پرسشی
کلمات پرسشی :
کلمات اِستفهامی (پرسشی) کلماتی هستند که برای سؤال کردن به کار میرود این کلمه ها همیشه در اول جمله می آیند و عبارتندا از :
(هَل - أ - مَن - ما - أینَ - کَم - کَیفَ)
هَـلْ و أ (آیا)
به معنی (آیا) که در ابتدای جمله می آید و در جواب آن باید از (نَعَم) و (لا) استفاده کنیم.
مانند :
سوال :
هَـلْ هذا طالِبٌ ؟
آیا این دانش آموز است ؟
پاسخ :
نَعَم یا لا
مَا - ماذا
به معنای (چیست ، چه چیز؟) در ابتدای جمله می آید برای سوال کردن در مورد چیزها و اشیاء به کار می رود
مَاهَذا ؟ این چیست ؟
هذابیتٌ . این خانه است.
گاهی (ما) به شکل (ماذا) یا (ما هُوَ) برای مذکر و (ما هِیَ) برای مؤنث به کار میرود.
ماذا فی الصّورة:
در عکس چیست؟
ما هُوَ الموضوع :
موضوع چیست . (برای پرش از مذکر)
ما هیَ الحقیقَة :
حقیقت چیست . (برای پرسش از مؤنث)
هو و هیَ در مثال های زیرترجمه نمی شوند و آوردن آنها اختیاری است.
ما هو السّوالُ ؟
أیْنَ
به معنای (کجا) در ابتدای جمله می آید . برای پرسش از مکان اشخاص و اشیاء و ... به کار میرود. برای پاسخ
به پرسشی که با (أینَ) آغاز شده است ، معمولا از کلمات زیر استفاده می کنیم
| أمَام | جلو ، مقابل |
| خَلْفَ ، وَراء | پشت، پشت سر |
| تَحْتَ | زیر |
| فَوْقَ | بالای |
| عَلَی | بر ، روی |
| عِنْدَ | نزد، پیش |
| جَنْبَ | کنار |
| فـِِـی | در ، داخل |
| بَین | بین |
| عَلَی الیمین | سمت راست |
| عَلَی الیَسار | سمت چپ |
| هُنا | اینجا |
| هُناکَ | آنجا |
کم
به معنای (چند، چقدر) در ابتدای جمله می آید و برای شمارش و سؤال از تعداد اشخاص و اشیاء به کار میرود. و در پاسخ به آن از اعداد استفاده
میکَنیم
کم طِفالًا جنبَ الباب؟ : چند تا کودک کنار در است؟
ثالثة : سه تا
برای پاسخ به سؤال (کم) باید حداقل اعداد یک تا دوازده را بدانیم:
| 1 | واحد |
| 2 | اِثنان |
| 3 | ثالثة |
| 4 | أربَعَة |
| 5 | خَمسة |
| 6 | سِتَّة |
| 7 | سَبعَة |
| 8 | ثَمانیة |
| 9 | تِسعة |
| 10 | عَشَرَة |
| 11 | أحَدَ عَشَرَ |
| 12 | اِثنا عَشَرَ |
کَیفَ
کَیفَ: (چطور)
در ابتدای جمله می آید و برای پرسش از حالت و چگونگی انجام یک کار به کار می رود.
سوال :
کَیفَ حالُکَ
پاسخ :
أنا بِِخَیرٍ.
سوال :
کیفَ وَصلتِ؟
پاسخ :
وَصلتُ بسرعَةٍ.
فعل ماضی
فعل :
فعل کلمه ای است که بر انجام کار یا روی دادن حالتی در زمان معیّن توسط شخصی دلالت میکند. فعلها از نظر زمان به سه حالت تقسیم میشوند:
-1 ماضی (گذشته)
-2 مضارع (حال)
-3 مستقبل (آینده)
که در پایه هفتم از درس پنجم تا پایان درس نهم با فعل ماضی آشنا خواهید شد.
قابل ذکر است دانستن ساختار فعل به عنوان کلمه ای مهم ، اهمیّت فراوانی دارد و یادگیری های آینده شما به تسلّط شما در افعال عربی بستگی
دارد. بنابراین در فراگیری و تسلّط بر ساختار فعل های عربی دقّت و کوشش لازم را داشته باشید.
فعل ماضی:
فعلی است که بر زمان گذشته دلالت کند و انجام آن پایان پذیرفته باشد ، که در زبان عربی 14 حالت شخص متفاوت دارد که هر کدام از نظر جنس
(مذکر و مؤنث بودن) و تعداد (مفرد ، مثنی ، جمع) با هم متفاوت هستند.
نکات مهم برای یادگیری ساخت فعل ماضی
ساخت فعل ماضی :
ریشه ی فعل + علامت مخصوص فعل یا همان شناسه ی فعل
فعل ماضی
فعل سوم شخص مفرد (غائب)
فعلی که در باره ی آنها صحبت می کنیم و در واقع آنها حاضر یا شنونده نیستند و نکته قابل توجه این است که مفرد مذکر این فعل علامت مخصوص
ندارد و آخر فعل حرکت (ــَ) می گیرد.ولی علامت مفرد مؤنث آن (ت) ساکن می باشد که به آخر ریشه ی فعل اضافه میشود
هُوَ فَعَلَ. :
(او انجام داد مذکر)
هیَ فَعَلَت :
(او انجام داد مؤنث)
فعل ماضی
فعل دوم شخص جمع (مخاطب)
فعلی است که در این فعل ها افرادی مورد خطاب بوده و ما با آنها صحبت می کنیم و در واقع این افراد شنونده هستند ،
که شامل چهار فعل است :
- دو فعل برای جمع که از لحاظ جنس (مذکر و مؤنث) باهم متفاوت هستند و علامت مخصوص فعل برای جمع مذکر (تُم) و برای جمع مؤنث (تُنَّ)
میباشد
- دو فعل برای مثنی که از لحاظ جنس (مذکر و مؤنث) باهم یکسان هستند و علامت مثنای مذکر و مونث (تُما) است که به آخر ریشه ی فعل اضافه
می شود.
فعل ماضی
فعل سوم شخص جمع (غایب)
فعلی که درباره ی آنها صحبت می کنیم و در واقع آنها حاضر یا شنونده نیستند. که شامل چهار فعل است که دو فعل برای جمع که از لحاظ جنس
(مذکر و مؤنث) باهم متفاوت هستند و دو فعل برای مثنی که از لحاظ جنس (مذکر و مؤنث) با هم متفاوت هستند.
علامت مخصوص فعل برای :
جمع مذکر (وا)
جمع مؤنث (نَ)
مثنای مذکر (ا)
مثنای مؤنث (تا) است
