معنی شعر علم زندگانی 

 

کبوتر بچه ای با شوق پرواز *** به جرات کرد روزی بال و پر باز

روزی جوجه کبوتری با اشتیاق پرواز، با شهامت، بال و پرش را گشود.

 

پرید از شاخکی بر شاخساری *** گذشت از بامکی بر جو کناری

از شاخه کوچکی بر شاخه دیگر پرید و از بام کوچکی به کنار جویباری پرواز کرد.

 

آ اول آفتابه صبح شده وقت کاره

ب اول بلبله جاش تو درخت و گله

پ اول پلنگه که حیوونی زرنگه

ت اول تربچه که گرده مثل بقچه

ث اول ثریاست ستاره ای در هواست