مَا - ماذا 

---

---

 

به معنای (چیست ، چه چیز؟) در ابتدای جمله می آید برای سوال کردن در مورد چیزها و اشیاء به کار می رود

 

مَاهَذا ؟ این چیست ؟

 

هذابیتٌ . این خانه است.

 

گاهی (ما) به شکل (ماذا) یا (ما هُوَ) برای مذکر و (ما هِیَ) برای مؤنث به کار میرود.

 

ماذا فی الصّورة:

 

در عکس چیست؟

 

ما هُوَ الموضوع :

 

موضوع چیست . (برای پرش از مذکر)

 

ما هیَ الحقیقَة :

 

حقیقت چیست . (برای پرسش از مؤنث)

 

هو و هیَ در مثال های زیرترجمه نمی شوند و آوردن آنها اختیاری است.

 

ما هو السّوالُ ؟

 کم 

 

به معنای (چند، چقدر) در ابتدای جمله می آید و برای شمارش و سؤال از تعداد اشخاص و اشیاء به کار میرود. و در پاسخ به آن از اعداد استفاده

میکَنیم

 

کم طِفالًا جنبَ الباب؟ : چند تا کودک کنار در است؟

 

ثالثة : سه تا

 

برای پاسخ به سؤال (کم) باید حداقل اعداد یک تا دوازده را بدانیم:

1	واحد
2	اِثنان
3	ثالثة
4	أربَعَة
5	خَمسة
6	سِتَّة
7	سَبعَة
8	ثَمانیة
9	تِسعة
10	عَشَرَة
11	أحَدَ عَشَرَ
12	اِثنا عَشَرَ

 کَیفَ 

---

---

 

کَیفَ: (چطور)

 

در ابتدای جمله می آید و برای پرسش از حالت و چگونگی انجام یک کار به کار می رود.

 

سوال :

 

کَیفَ حالُکَ 

 

پاسخ :

 

أنا بِِخَیرٍ.

 

سوال :

 

کیفَ وَصلتِ؟

 

پاسخ :

 

وَصلتُ بسرعَةٍ.

 

 فعل ماضی 

 فعل ماضی 

---

---

 فعل سوم شخص مفرد (غائب) 

 

فعلی که در باره ی آنها صحبت می کنیم و در واقع آنها حاضر یا شنونده نیستند و نکته قابل توجه این است که مفرد مذکر این فعل علامت مخصوص

ندارد و آخر فعل حرکت (ــَ) می گیرد.ولی علامت مفرد مؤنث آن (ت) ساکن می باشد که به آخر ریشه ی فعل اضافه میشود

 

هُوَ  فَعَلَ. :

 

(او انجام داد مذکر)

 

هیَ فَعَلَت :

 

(او انجام داد مؤنث)

 

 فعل ماضی 

---

---

 

 اوّل شخص جمع 

 

این فعلی است که گویندگان(دو یا چند گوینده)با آن انجام دادن کاری را بهخودشان نسبت می دهند. مانند:

 

ما رفتــیم = نَحْنُ ذَهَبْنـــــا               

 

این حالت از فعل در عربی نامش « متکلم مَعَ الْغَیر » است.

 

«متکلم=گوینده» ، «مَعَ =با» ، «الغَیر =دیگری»:

 

گوینده بیش از یکی است(دو یا چند گوینده)

 

این حالت از فعل برای (مثنی و جمع ) و (مذکر و مونث) یکسان بکار می رود.

 

میدانید که هر فعل در فارسی و عربی دارای شناسه ای است که این شناسه نوع حالتِ فعل؛ مثلاً : (اوّل شخص و یا دوّم شخص ویا...) بودن را به

ما نشان می دهد.

 

شناسه اوّل شخص جمع درفعل فارسی (یم) است ودرفعل عربی (نا) است که به آخر ریشه فعل {سه حرف اصلی} آن اضافه می شود.

 

 فعل ماضی 

---

---

 

 فعل دوم شخص جمع (مخاطب) 

 

فعلی است که در این فعل ها افرادی مورد خطاب بوده و ما با آنها صحبت می کنیم و در واقع این افراد شنونده هستند ،

 

که شامل چهار فعل است :

 

- دو فعل برای جمع که از لحاظ جنس (مذکر و مؤنث) باهم متفاوت هستند و علامت مخصوص فعل برای جمع مذکر (تُم) و برای جمع مؤنث (تُنَّ)

میباشد

 

- دو فعل برای مثنی که از لحاظ جنس (مذکر و مؤنث) باهم یکسان هستند و علامت مثنای مذکر و مونث (تُما) است که به آخر ریشه ی فعل اضافه

می شود.

 فعل ماضی 

---

---

 

 فعل سوم شخص جمع (غایب) 

 

فعلی که درباره ی آنها صحبت می کنیم و در واقع آنها حاضر یا شنونده نیستند. که شامل چهار فعل است که دو فعل برای جمع که از لحاظ جنس

(مذکر و مؤنث) باهم متفاوت هستند و دو فعل برای مثنی که از لحاظ جنس (مذکر و مؤنث) با هم متفاوت هستند.

 

علامت مخصوص فعل برای :

 

جمع مذکر (وا) 

 

جمع مؤنث (نَ) 

 

مثنای مذکر (ا)

 

مثنای مؤنث (تا) است

14 صیغه افعال ماضی: مثال ها از ریشه فعل (فـ.ت.ح)

 

صیغه	ضمیر	فعل
مفرد مذکر غایب	هُوَ	فَتَحَ
مثنای مذکر غایب	هُما	فَتَحَا
جمع مذکر غایب	هُمْ	فَتَحَوا
مفرد مونث غایب	هِیَ	فَتَحَتْ
مثنی مونث غایب	هُما	فَتَحَتا
جمع مونث غایب	هُنَّ	فَتَحْنَ
مفرد مذکر مخاطب	أنْتَ	فَتَحْتَ
مثنی مذکر مخاطب	أنْتُما	فَتَحْتُما
جمع مذکر مخاطب	أنْتُم	فَتَحْتُم
مفرد مونث مخاطب	أنْتِ	فَتَحْتِ
مثنای مونث مخاطب	أنْتُما	فَتَحْتُما
جمع مونث مخاطب	أنْتُنَّ	فَتَحْتُنَّ
متکلم وحده	أنَا	فَتَحْتُ
متکلم مع الغیر	نَحْنُ	فَتَحْنا