
أیْنَ
به معنای (کجا) در ابتدای جمله می آید . برای پرسش از مکان اشخاص و اشیاء و ... به کار میرود. برای پاسخ
به پرسشی که با (أینَ) آغاز شده است ، معمولا از کلمات زیر استفاده می کنیم
| أمَام | جلو ، مقابل | 
| خَلْفَ ، وَراء | پشت، پشت سر | 
| تَحْتَ | زیر | 
| فَوْقَ | بالای | 
| عَلَی | بر ، روی | 
| عِنْدَ | نزد، پیش | 
| جَنْبَ | کنار | 
| فـِِـی | در ، داخل | 
| بَین | بین | 
| عَلَی الیمین | سمت راست | 
| عَلَی الیَسار | سمت چپ | 
| هُنا | اینجا | 
| هُناکَ | آنجا | 

کم
به معنای (چند، چقدر) در ابتدای جمله می آید و برای شمارش و سؤال از تعداد اشخاص و اشیاء به کار میرود. و در پاسخ به آن از اعداد استفاده
میکَنیم
کم طِفالًا جنبَ الباب؟ : چند تا کودک کنار در است؟
ثالثة : سه تا
برای پاسخ به سؤال (کم) باید حداقل اعداد یک تا دوازده را بدانیم:
| 1 | واحد | 
| 2 | اِثنان | 
| 3 | ثالثة | 
| 4 | أربَعَة | 
| 5 | خَمسة | 
| 6 | سِتَّة | 
| 7 | سَبعَة | 
| 8 | ثَمانیة | 
| 9 | تِسعة | 
| 10 | عَشَرَة | 
| 11 | أحَدَ عَشَرَ | 
| 12 | اِثنا عَشَرَ | 

کَیفَ
کَیفَ: (چطور)
در ابتدای جمله می آید و برای پرسش از حالت و چگونگی انجام یک کار به کار می رود.
سوال :
کَیفَ حالُکَ
پاسخ :
أنا بِِخَیرٍ.
سوال :
کیفَ وَصلتِ؟
پاسخ :
وَصلتُ بسرعَةٍ.

فعل ماضی
فعل :
فعل کلمه ای است که بر انجام کار یا روی دادن حالتی در زمان معیّن توسط شخصی دلالت میکند. فعلها از نظر زمان به سه حالت تقسیم میشوند:
-1 ماضی (گذشته)
-2 مضارع (حال)
-3 مستقبل (آینده)
که در پایه هفتم از درس پنجم تا پایان درس نهم با فعل ماضی آشنا خواهید شد.
قابل ذکر است دانستن ساختار فعل به عنوان کلمه ای مهم ، اهمیّت فراوانی دارد و یادگیری های آینده شما به تسلّط شما در افعال عربی بستگی
دارد. بنابراین در فراگیری و تسلّط بر ساختار فعل های عربی دقّت و کوشش لازم را داشته باشید.
فعل ماضی:
فعلی است که بر زمان گذشته دلالت کند و انجام آن پایان پذیرفته باشد ، که در زبان عربی 14 حالت شخص متفاوت دارد که هر کدام از نظر جنس
(مذکر و مؤنث بودن) و تعداد (مفرد ، مثنی ، جمع) با هم متفاوت هستند.
نکات مهم برای یادگیری ساخت فعل ماضی
ساخت فعل ماضی :
ریشه ی فعل + علامت مخصوص فعل یا همان شناسه ی فعل

فعل ماضی
فعل سوم شخص مفرد (غائب)
فعلی که در باره ی آنها صحبت می کنیم و در واقع آنها حاضر یا شنونده نیستند و نکته قابل توجه این است که مفرد مذکر این فعل علامت مخصوص
ندارد و آخر فعل حرکت (ــَ) می گیرد.ولی علامت مفرد مؤنث آن (ت) ساکن می باشد که به آخر ریشه ی فعل اضافه میشود
هُوَ فَعَلَ. :
(او انجام داد مذکر)
هیَ فَعَلَت :
(او انجام داد مؤنث)

فعل ماضی
اوّل شخص جمع
این فعلی است که گویندگان(دو یا چند گوینده)با آن انجام دادن کاری را بهخودشان نسبت می دهند. مانند:
ما رفتــیم = نَحْنُ ذَهَبْنـــــا
این حالت از فعل در عربی نامش « متکلم مَعَ الْغَیر » است.
«متکلم=گوینده» ، «مَعَ =با» ، «الغَیر =دیگری»:
گوینده بیش از یکی است(دو یا چند گوینده)
این حالت از فعل برای (مثنی و جمع ) و (مذکر و مونث) یکسان بکار می رود.
میدانید که هر فعل در فارسی و عربی دارای شناسه ای است که این شناسه نوع حالتِ فعل؛ مثلاً : (اوّل شخص و یا دوّم شخص ویا...) بودن را به
ما نشان می دهد.
شناسه اوّل شخص جمع درفعل فارسی (یم) است ودرفعل عربی (نا) است که به آخر ریشه فعل {سه حرف اصلی} آن اضافه می شود.

فعل ماضی
فعل دوم شخص جمع (مخاطب)
فعلی است که در این فعل ها افرادی مورد خطاب بوده و ما با آنها صحبت می کنیم و در واقع این افراد شنونده هستند ،
که شامل چهار فعل است :
- دو فعل برای جمع که از لحاظ جنس (مذکر و مؤنث) باهم متفاوت هستند و علامت مخصوص فعل برای جمع مذکر (تُم) و برای جمع مؤنث (تُنَّ)
میباشد
- دو فعل برای مثنی که از لحاظ جنس (مذکر و مؤنث) باهم یکسان هستند و علامت مثنای مذکر و مونث (تُما) است که به آخر ریشه ی فعل اضافه
می شود.

فعل ماضی
فعل سوم شخص جمع (غایب)
فعلی که درباره ی آنها صحبت می کنیم و در واقع آنها حاضر یا شنونده نیستند. که شامل چهار فعل است که دو فعل برای جمع که از لحاظ جنس
(مذکر و مؤنث) باهم متفاوت هستند و دو فعل برای مثنی که از لحاظ جنس (مذکر و مؤنث) با هم متفاوت هستند.
علامت مخصوص فعل برای :
جمع مذکر (وا)
جمع مؤنث (نَ)
مثنای مذکر (ا)
مثنای مؤنث (تا) است

| 14 صیغه افعال ماضی: مثال ها از ریشه فعل (فـ.ت.ح) | 
| صیغه | ضمیر | فعل | 
| مفرد مذکر غایب | هُوَ | فَتَحَ | 
| مثنای مذکر غایب | هُما | فَتَحَا | 
| جمع مذکر غایب | هُمْ | فَتَحَوا | 
| مفرد مونث غایب | هِیَ | فَتَحَتْ | 
| مثنی مونث غایب | هُما | فَتَحَتا | 
| جمع مونث غایب | هُنَّ | فَتَحْنَ | 
| مفرد مذکر مخاطب | أنْتَ | فَتَحْتَ | 
| مثنی مذکر مخاطب | أنْتُما | فَتَحْتُما | 
| جمع مذکر مخاطب | أنْتُم | فَتَحْتُم | 
| مفرد مونث مخاطب | أنْتِ | فَتَحْتِ | 
| مثنای مونث مخاطب | أنْتُما | فَتَحْتُما | 
| جمع مونث مخاطب | أنْتُنَّ | فَتَحْتُنَّ | 
| متکلم وحده | أنَا | فَتَحْتُ | 
| متکلم مع الغیر | نَحْنُ | فَتَحْنا | 

درس نهم
دانش آموزان عزیز
این درس فاقد درسنامه میباشد
و بیشتر مهارت روخوانی و ترجمه میباشد
و مرور فصل های قبل مورد مطالعه میباشد